My 2012 started the way it should be. Loved. Cared. Spoiled. Days keep going, I was broken. Fooled. Pushed away. I cried. Cursed. Hate was present in my heart. I thought it was the end of me. I stand again. I regained that smile and to tell you frankly, it was hard as hell. I loved again. I pushed myself to my limits. I had fun. I was happy and still am.
This was my beachin' and fun-filled nights year. Went to Nasugbu with college friends. Mainit Batangas with the family. Eastwood swimmin' with college friends. Boracay with friends and Galera with officemates/friends. Batangas again with the rest of the family.
Alcohol year it is! We drink when we're happy. When the people around me are depress. And when we feel like it. Beerpong with officemates. I was even asked to join the tournament. Had that hell of an experience with the lambanog which I received on my birthday. Bacardi was "woo" that's all I can say. The feeling was hell!
My first overnight with friends happened this year. All of a sudden Tagaytay trip with college friends. It was my very first time to celebrate my birthday thrice with the people close to my heart. My first plane ride too. Let's not forgot my ATV ride. Overnight birthday celebration at Antipolo which my mom whole heartedly let me.
I bought what I want. I wear what I want. I do what I want. I let my mouth speak and mean every word that comes out of it. My self-esteem and confidence increased a bit. Snap decisions all over the year. My life is on my own hands now.
This year was a BAAAAAAANG! But things always come to an end. 2012 will soon end, so as my vices and the bitchy-ness attitude of mine. (Will surely try this) Will no longer be picky when it comes to food I eat. And I will definitely work hard and be mature enough in everything.
2013? BRING IT ON!
Wednesday, December 26, 2012
Noon... Ngayon...
Noon, di ko makita sarili ko na hindi ikaw kasama ko sa pagtanda.
Dahil naplano ko na ang lahat na ikaw ng kasama.
Ngayon, di ko na makita sarili ko na ikaw pa din hanggang huli.
Dahil natutunan kong tanggapin ang lahat.
Noon, umasa akong babalik ka.
Ngayon, kaya ko pala kahit wala ka.
I kept on making stories, that in time you'll want me back.
Because I was blinded with the love we had.
Thinking that it'll be the best I'll ever have.
Time, Experiences and God taught me a lot.
People and things around me realize the value of things.
Kahit anong plano mo,
Kahit anong pilit mo,
Kung hindi para sa'yo,
Hindi kailanman magiging sa'yo.
Dahil naplano ko na ang lahat na ikaw ng kasama.
Ngayon, di ko na makita sarili ko na ikaw pa din hanggang huli.
Dahil natutunan kong tanggapin ang lahat.
Noon, umasa akong babalik ka.
Ngayon, kaya ko pala kahit wala ka.
I kept on making stories, that in time you'll want me back.
Because I was blinded with the love we had.
Thinking that it'll be the best I'll ever have.
Time, Experiences and God taught me a lot.
People and things around me realize the value of things.
Kahit anong plano mo,
Kahit anong pilit mo,
Kung hindi para sa'yo,
Hindi kailanman magiging sa'yo.
Okay na nga kaya?
Bigla ka na lang namin napagusapan kahapon.
Natawa sila sa kwento ko.
Puro masasaya kasi ang lumabas sa bibig ko.
Masisisi mo ba ako?
Yun kasi ang naalala ko.
Bigla nila nasabi na okay na daw ako.
Sa unang pagkakataon, sinabi nila yun.
Napaisip tuloy ako,
Okay na nga kaya ako?
Kaya ko na kaya ang makita ka?
Kaya ko na kaya ang makausap ka?
Pero bakit natatakot ako?
Bakit may pangamba pa din sa dibdib ko?
Pero baka nga.
Baka nga tama sila.
Natawa sila sa kwento ko.
Puro masasaya kasi ang lumabas sa bibig ko.
Masisisi mo ba ako?
Yun kasi ang naalala ko.
Bigla nila nasabi na okay na daw ako.
Sa unang pagkakataon, sinabi nila yun.
Napaisip tuloy ako,
Okay na nga kaya ako?
Kaya ko na kaya ang makita ka?
Kaya ko na kaya ang makausap ka?
Pero bakit natatakot ako?
Bakit may pangamba pa din sa dibdib ko?
Pero baka nga.
Baka nga tama sila.
Saturday, December 15, 2012
My 2012
My 2012 was one hell of a year for me. Literally! Lahat na yata ng possible feeling na nararamdaman ng tao, naramdaman ko ngayong taong to. I am loved. I was hurt. I cried. I've been taken for granted. Cheated on. Lied to. Iniwan sa ere. Ginawang isang malaking joke ang existence ko. I got drunk never wasted. I enjoyed life. I am fearless. I am happy. Hell yeah! What year it has been.
To Janna, you're the sweetest! The meanest creature I know. Alam mo lahat ng iyak at tawa ko. Thank you for putting up an effort sa pakikinig sa kwento ko. Thank you for the mean advice you kept on giving me. Thank you kasi dahil sa'yo hindi na ako gaano ka-uto uto tulad ng dati. Sorry kung napaka-tigas ng ulo ko.
To TG, kahit ilang beses ko na kayo tinalikuran andyan pa din kayo hanggang ngayon. Kayo ang unang nakinig sa akin sa pinagdaanan ko. Moving on wasn't that hard to do because of you guys! Sa tuwing may problema ako o pinagdadaanan ako, isang tawag lang andyan na kayo. Most especially, Peki isama na din natin si Jo-Anne ha? Thank you bitches!
To Krishia && Madz, halos araw-araw tayo magkasama. Alam ko umay na kayo sa kwento kong si Engr at si MIB3 pero walang humpay pa din kayo sa pagsasabi sa akin. Pinapamukha niyo sa akin na grabe ang paninindigan ko. Di ko alam kung pano ako mabubuhay sa office ng wala kayo.
To my family. I've been an ass this year. Sorry. I love you naman eh.
Thanks to those who have been part of my year. To those who left, Thank you. Tinuro niyo sa akin tanggapin ang mga bagay bagay sa mahirap na paraan. To those who stayed, I'm looking forward for more laughter with you guys! Isa kayo sa mga dahilan kung bakit nakatayo pa din ako sa tuwing madadapa ako.. Thank you ng sobra! I owe you all a lot! To those I took for granted, Sorry. I can't promise that it won't happen again. Ang sa akin lang, matuto naman kayo makaramdam.
To Janna, you're the sweetest! The meanest creature I know. Alam mo lahat ng iyak at tawa ko. Thank you for putting up an effort sa pakikinig sa kwento ko. Thank you for the mean advice you kept on giving me. Thank you kasi dahil sa'yo hindi na ako gaano ka-uto uto tulad ng dati. Sorry kung napaka-tigas ng ulo ko.
To TG, kahit ilang beses ko na kayo tinalikuran andyan pa din kayo hanggang ngayon. Kayo ang unang nakinig sa akin sa pinagdaanan ko. Moving on wasn't that hard to do because of you guys! Sa tuwing may problema ako o pinagdadaanan ako, isang tawag lang andyan na kayo. Most especially, Peki isama na din natin si Jo-Anne ha? Thank you bitches!
To Krishia && Madz, halos araw-araw tayo magkasama. Alam ko umay na kayo sa kwento kong si Engr at si MIB3 pero walang humpay pa din kayo sa pagsasabi sa akin. Pinapamukha niyo sa akin na grabe ang paninindigan ko. Di ko alam kung pano ako mabubuhay sa office ng wala kayo.
To my family. I've been an ass this year. Sorry. I love you naman eh.
Thanks to those who have been part of my year. To those who left, Thank you. Tinuro niyo sa akin tanggapin ang mga bagay bagay sa mahirap na paraan. To those who stayed, I'm looking forward for more laughter with you guys! Isa kayo sa mga dahilan kung bakit nakatayo pa din ako sa tuwing madadapa ako.. Thank you ng sobra! I owe you all a lot! To those I took for granted, Sorry. I can't promise that it won't happen again. Ang sa akin lang, matuto naman kayo makaramdam.
Chill lang
I've been thinking and I keep on asking myself "Anong mali sa akin? Panget ba ko? Bakit lagi na lang akong nasasaktan?" Bukod sa fact na I am so not confident being me. I have lots of insecurities and all that. Normal na sa akin yun eh. Yung kahit na anong convince ko sa sarili ko na I LOVE MYSELF. I LOVED MYSELF ENOUGH AND BEEN THINKING THAT I AM NOW READY TO SHARE IT pero bakit parang wala yung taong dapat kong share-an nung love na yun?
Nung mga araw na di ko naman dinadasal, dumating. Ngayong medyo sinasama ko na yun sa dasal ko, tsaka naman wala. Tsaka naman ako nakakaramdam ng sakit na in the first place wala naman dapat. How ironic huh? I am not desperate, I just feel alone at hindi ako sa sanay sa gantong feeling.
I used to get what I want. I do everything to get it. Ngayong taon ko lang na-realize na hindi lahat ng gusto ko makukuha ko. Kahit anong gawin at pilit ko kung hindi naman talaga para sa akin, wala na kong magagawa kundi tanggapin.
Sa unang pagkakataon, ni-let go ko ang taong naging mahaba at malaking parte ng buhay ko. Sa pangalawang pagkakataon, (at dinadasal ko na sana ito na ang huli) kelangan wag ko na pansinin itong nararamdaman ko para sa isang tao na malabong maging akin kahit kelan. Ang saklap no? We always want those we can't have.
How would I do that? Lahat ng sweet words sinabi nya na. A for effort ang peg niya. He love his family that much. Engr pa. Kung tutuusin, complete package na nga eh. Kaso hanggang dun lang yata talaga kami. Nothing more nothing less. Ang hirap lang. Isa ka sa dahilan ng pag-usad ko noon, pero ikaw na ang dahilan kung bakit ako nalulugmok ngayon.
Hindi ko na mamadaliin ang lahat. Pipilitin ko. Hindi ko na kukuwestyunin ang sarili ko. Hindi ko na kukwestyunin ang mga plano niya. Walang mali sa akin. I'll stop myself for feeling this way. Lahat ng sakit na to, sobrang sobrang pagmamahal ang kapalit, umaapaw pa. Hindi man ngayon, pero soon.
Like what my friends keep on telling me, CHILL KA LANG KASI.
Nung mga araw na di ko naman dinadasal, dumating. Ngayong medyo sinasama ko na yun sa dasal ko, tsaka naman wala. Tsaka naman ako nakakaramdam ng sakit na in the first place wala naman dapat. How ironic huh? I am not desperate, I just feel alone at hindi ako sa sanay sa gantong feeling.
I used to get what I want. I do everything to get it. Ngayong taon ko lang na-realize na hindi lahat ng gusto ko makukuha ko. Kahit anong gawin at pilit ko kung hindi naman talaga para sa akin, wala na kong magagawa kundi tanggapin.
Sa unang pagkakataon, ni-let go ko ang taong naging mahaba at malaking parte ng buhay ko. Sa pangalawang pagkakataon, (at dinadasal ko na sana ito na ang huli) kelangan wag ko na pansinin itong nararamdaman ko para sa isang tao na malabong maging akin kahit kelan. Ang saklap no? We always want those we can't have.
How would I do that? Lahat ng sweet words sinabi nya na. A for effort ang peg niya. He love his family that much. Engr pa. Kung tutuusin, complete package na nga eh. Kaso hanggang dun lang yata talaga kami. Nothing more nothing less. Ang hirap lang. Isa ka sa dahilan ng pag-usad ko noon, pero ikaw na ang dahilan kung bakit ako nalulugmok ngayon.
Hindi ko na mamadaliin ang lahat. Pipilitin ko. Hindi ko na kukuwestyunin ang sarili ko. Hindi ko na kukwestyunin ang mga plano niya. Walang mali sa akin. I'll stop myself for feeling this way. Lahat ng sakit na to, sobrang sobrang pagmamahal ang kapalit, umaapaw pa. Hindi man ngayon, pero soon.
Like what my friends keep on telling me, CHILL KA LANG KASI.
Subscribe to:
Posts (Atom)