Ngayon, medyo wala ng sakit.
O kahit konting kirot man lang.
Ngayon, masasabi kong papalapit na ko sa liwanag na natatanaw ko sa dulo.
Gusto ko ng takbuhin ang daang ito.
Pero ayoko paka-siguro.
Gusto kong iwan ito ng walang marka.
Markang makakapagpaalala ng lahat.
Para sa pagtanaw ko sa nakaraan,
Wala na kong maramdaman.
No comments:
Post a Comment