Thank God to Tumblr for this. Need I say more?
Sunday, April 29, 2012
Supposed to be Ranting Solution
I'll be going to the beach right nooooooow! Hahahaha. (Sige, papaniwalain ko sarili ko. Dito ako magaling. Mag-imagine. Haha. )
The summer breeze with the scent of the sea I can smell. Lezzz do thiiiizzzz. Hello Suuuuummmmmeeer!
I've been ranting all day and I know that it won't help so I decided to browse my past summer photos, then I came across into that photo. That was my favorite summer photo taken last year at White Beach Puerto Galera.
What's summer without getting inked? The henna thingy. Haha. I want a tribal one BUT there's nothing in the catalogue that really caught my eye. Kuya The Artist, insisted to put on a butterfly, then so be it. Kinda girly but I LOVED IT.
With my STRAMAtes! The lovers Jonah and Jam. Gaaaawd! Na-miss ko sila bigla. This Puerto getaway was our treat to ourselves for passing the subject. Hahahaha.
First time ko makakita ng ganyan. Sweeear! Pati falls. Gaaaah!
This ain't helping. >:(( Frustrated pa din ako.
Makauwi na nga. Babye you beach!
Summer Rants
Ito na siguro ang pinaka-BORING kong SUMMER ever. I keep on ranting on my Twitter Tumblr and Facebook about going to the beach. First Love ko ang beach eh. Kahit sa hindi magandang beach mo ko dalin, okay lang basta dagat. Dagat is dagat. Kahit hindi white sand yan, keri boom boom lang.
This year, I guess will be the first na wala akong summer getaway. Meron naman kaso dini-ditch ko. Huhu. :(( Napaka-reklamador ko kasi. Told my mom, ayoko na mag Puerto kasi naman di pa yata sikat yung place na yun every year na kami andun. Haha. Syempre I wanna explore the Phil. naman no. Madameng magandang beaches here alam ko. Ang hirap maging choosy. BV all the way na to. :((
Laiya sana today kaso naman pag nanay ko talaga, DRAWING. Ewan ko ba kung bakit naniniwala pa ko sa mga pinagsasasabi niya. Sakit sa puso yung pinapaasa ka eh. Isang linggo kang excited sa Laiya lakad na yun. Humindi ka sa ibang lakad na beach din kasi nga mag-Laiya kayo ng family mo, sabay di matutuloy. Saklap no? >:((
Sayang yung almost 1 week kong bakasyon oh. Nganga lang ako dito sa bahay. Nakaka-frustrate sobra. Sakit sa puso. </////3 Luwas na lang kaya ako Batangas today? Dun na lang ako magtampisaw? Haha. Haaaay. Kelangan mawala ang frustration na to.
This year, I guess will be the first na wala akong summer getaway. Meron naman kaso dini-ditch ko. Huhu. :(( Napaka-reklamador ko kasi. Told my mom, ayoko na mag Puerto kasi naman di pa yata sikat yung place na yun every year na kami andun. Haha. Syempre I wanna explore the Phil. naman no. Madameng magandang beaches here alam ko. Ang hirap maging choosy. BV all the way na to. :((
Laiya sana today kaso naman pag nanay ko talaga, DRAWING. Ewan ko ba kung bakit naniniwala pa ko sa mga pinagsasasabi niya. Sakit sa puso yung pinapaasa ka eh. Isang linggo kang excited sa Laiya lakad na yun. Humindi ka sa ibang lakad na beach din kasi nga mag-Laiya kayo ng family mo, sabay di matutuloy. Saklap no? >:((
Sayang yung almost 1 week kong bakasyon oh. Nganga lang ako dito sa bahay. Nakaka-frustrate sobra. Sakit sa puso. </////3 Luwas na lang kaya ako Batangas today? Dun na lang ako magtampisaw? Haha. Haaaay. Kelangan mawala ang frustration na to.
No doubt about it
The cycle never ends. Oh yes, I'm doing it again. Here it goes again. Falling in love all over again. This time with a different person.
Realization 101
Kahapon, nakapag-post ako sa old blog ko accidentally from my ipod. (Inaaral ko pa kasi ung matagal ng app ng wordpress dun eh) Buburahin ko na din sana yung post na yun from the ipod kaso di ko knows how.
Kanina, bigla ko naisip buksan at bisitahin ang kauna-unahan kong blog account - ang wordpress. Ilang buwan ko din itong hindi ginalaw man lang kaya ayun di ko mabuksan. Di ko matandaan ang password ko dito. Nung natandaan ko na, ewan ko ba kung bakit I need to invite myself just to view my dashboard.
Buburahin ko na sana yung post na accidentally kong na-post nang bigla nagbago ang isip ko. Una kong pinuntahan ang Stats. (Dito mo makikita kung gaano kadalas may natingin sa site mo.) Sunod kong tinungo, ang New Post at ito ang pinost ko. Tapos nag log out din ako agad. Tapos naisip ko, kung tao lang ang wordpress, galit na yun sa akin. Kumbaga siya ang naging panyo ko, taga salo sa lahat ng luhang pumatak sa aking mga mata. Siya ang naging cyber bestfriend/diary ko tapos iiwan ko siya. Haha. (Arte ko lang) Siguro sinampal na ko nun kaliwa't kanan dahil sa pag-iwan ko. Haha. Pero nilinaw ko naman sa kanya na bibisitahin ko pa din siya eh. Di na nga lang ganon kadalas tulad nung dati.
Ngayon, wala akong magawa. Naisip kong tingnan ulit ito (Pero hindi na ako nag log in) Binasa ko nasa homepage ko. Pero hindi ko tinatapos. Natatawa ako eh. Naisip ko "Shocks! Ang sweet ko." O kaya "Ay Ba yaaan." at ang mas matindi, tatahimik na lang ako - No comment kumbaga. Dededmahin ang nabasa ko. Tapos close tab na.
Ang saya bumalik sa nakaraan. Ang dami mo napagtatanto. Bigla mo maiisip na ang layo na pala ng narating mo. Na ibang iba ka na sa kung ano ka dati. Na may maganda din palang dulot lahat ng nangyari sa iyo dati. Hindi naman masama lumingon di ba? Ang masama ay kung tatambayan mo pa ang nakaraan.
Places I want to visit.
Amansinaya at Laurel, Batangas
Balai Isabel Resort at Talisay, Batangas
Baler Quezon
Who wouldn't want to go here to this paradise? Boracay it is!
Cagbalete Island in Quezon.
Camiguin Island
Cebu
Coron, Palawan
Ilocos. The beach. Windmill. Lighthouse. Old house. Gaaah! I really wanna go here.
I wanna try surfing here. La Union.
Dolphins! Oh yes! Panglao, Bohol
Sagada Mountain Province
I wanna hit the beach right now. Sea. Sand. Sunset. The S of my life. Gusto ko magtampisaw sa tabing dagat. Haaay. Nakaka-frustrate lang na I'll be spending my Summer 2012 either sa bahay or sa office lang. First time to. Eveeeer! Such a LOOOOOSEEEER. Di na ko mag-ditch ng lakad at di na ko maniniwala sa mga drawing na lakad. Haha. Ka-BV lang eh.
Saturday, April 28, 2012
Kasinungalingan = Panloloko
Yung araw na nagumpisa kang di magsabi sa kanya ng totoo, Yun yung araw na sinimulan mong manloko.
Ako'y mahal
Sabihin niyo ng mayabang. Pero nagsasabi lang ako ng totoo.
Dalawang tao ang nagbibigay ngiti sa aking mga labi.
Ako ang ginagawa nilang mundo.
Sa pagmamahal na natatanggap ko,
Ako'y malapit ng mabuo.
Wag niyo akong husgahan.
Sadyang ako'y mahal lang.
Dalawang tao ang nagbibigay ngiti sa aking mga labi.
Ako ang ginagawa nilang mundo.
Sa pagmamahal na natatanggap ko,
Ako'y malapit ng mabuo.
Wag niyo akong husgahan.
Sadyang ako'y mahal lang.
Caught in the middle
I am not in a hurry to love again.
I am confuse.
But I really just can't explain what I'm feeling.
It feels like I need to decide, need to choose to be with someone
and to leave somebody behind.
I've been analyzing the situation. Pro's and con's of being with them.
"Enjoy the moment of being appreciated and loved." as they say.
But it's kinda selfish. Right?
What is it now?
Friday, April 27, 2012
Thursday, April 26, 2012
Intertwined
I never picture this to happen.
You and me together.
You, sitting beside me watching movie.
Eating together. Laughing together.
Walking together. Talking about anything.
You grabbed my hand I never thought you'd do.
We crossed the street holding hands.
You'll loosen up a bit.
Then hold my hand tight again.
Our fingers intertwined.
I love the feeling.
Your hands holding mine.
My Mr. Avengers. <3
We watched the movie "The Avengers" last night 04.25.12 at SM Southmall together with a "friend". We watched the 8:30PM schedule. Since we arrived there early as expected, We bought tickets agad kasi walang pila, thinking na baka mamaya mahaba na then kumaen muna kami. Ayy mali. Naki-charge muna siya sa Globe kasi lobat na siya. Tinawanan ko pa siya kasi hindi naman pwede dun mag-charge. Eh pwede naman pala. Ayun, ako'y napahiya. :)
We ate dinner sa KFC tsaka dun na din siya bumili ng food na kakainin namin sa cinema. Kwento dito. Kwento doon. Non-stop kwento. Wala ngang dead air eh. Tapos nagulat ako when he asked si Kuya Crew ng KFC to take a picture of us. Unang picture, shit face agad. HAHA.
5 minutes na lang 8:30 na. TAPOS sa kabilang side pa kami ng floor napunta ayun, madali kami sa pagpunta cinema 6. Nagulat ako sa laki ng sinehan pero ang liit ng screen. Di proportion. 2 hours and ++ minutes ang film. Sa una, BOOOOORING! Luge nga eh sabe ko. Haha. Pero nag-enjoy kami sa mejo pahuli ng part. SOLB!
Past 10 na natapos ang movie. Sarado na ang mall. Hinanap namin ang main entrance kasi dun ako sasakay ng bus na Lawton para makauwi. Ang nakakalungkot lang na part, WALA NG BUS. Wala na akong alam na ibang way para makauwi. Sabi niya sa Alabang na lang daw ako sumakay ng Lawton na bus. Kaya ayun, nagpunta kami Alabang. Tinuro niya sa'kin kung san siya nag OJT kaso nakalimutan niya ituro sa akin ang ATC.
Eto na. Bumaba na kami ng jeep. Nasa Alabang na kami. Habang patawid, he grabbed my hand. Kala ko bibitawan niya din after pero hindi. :"""> (Pwede kiligin?) Nag over pass kami, sabi ko, "Ganto pala hitsura sa baba." Tapos tawa lang siya. Never been to Alabang kasi. Sorry ha?
Nag-abang kami bus.Halaaaa. Yung bus na LRT, kakaalis lang. Di ko naabutan. Nag-abang ulit kami. Puro Cubao na bus at Pasay na Jeepneys ang andun. Natakot na ko. Baka hindi ako makauwi. Pero abang pa din kami. Sabi ko pa last na, pag wala mag jeep na ko. Ayaw niya pa kasi ako lang laman ng jeep, mas nakakatakot daw. Ayoko din kasi talaga mag jeep at mag bus na ang baba ko ay Pasay kasi sasakay pa ko jeep pa-Taft. Eh dadaan yun ng Cartimar, NA-TRAUMA na ko dun eh. :(
Sabi ko sa sarili ko, kelangan ko na makasakay kasi baka wala na siyang masakyan na shuttle. Eh sa Laguna pa siya uwi. :( Nag-suggest ako na mag-taxi na lang ako para mas safe. Ayaw niya kasi uto-uto daw ako. Baka daw utuin lang ako ng driver. Haha. Eh nung wala na talagang choice, yun na talaga last resort eh kaya nag-taxi nko pauwi.
Tinex niya ko laman ang plate number ng taxi na sinasakyan ko. Tandaan ko daw. Mabaet si kuya taxi driver na nasakyan ko. Ang daldal ko kasi hindi ako sanay mag taxi mag-isa. TAKOT AKO IN SHORT. Sabi ni kuya, bakit daw ang layo ng narating ko. Sino daw ung kasama ko. Ano daw ginawa ko Southmall. Bakit daw napunta ako Alabang. Haha. Edi kinwento ko sa kanya. Haha. Echosera si Kuya eh.
Natawa ako sa comment ni Kuya Driver "Bagay kayo nung kasama mo."
12:28 AM nung nakauwi na ko. Hintayin ko sana siya makauwi, kaso sobrang antok at pagod na ko kaya nakatulog na ako agad.
T'was a nice movie date indeed. Mauulit pa to hindi ba?
We ate dinner sa KFC tsaka dun na din siya bumili ng food na kakainin namin sa cinema. Kwento dito. Kwento doon. Non-stop kwento. Wala ngang dead air eh. Tapos nagulat ako when he asked si Kuya Crew ng KFC to take a picture of us. Unang picture, shit face agad. HAHA.
5 minutes na lang 8:30 na. TAPOS sa kabilang side pa kami ng floor napunta ayun, madali kami sa pagpunta cinema 6. Nagulat ako sa laki ng sinehan pero ang liit ng screen. Di proportion. 2 hours and ++ minutes ang film. Sa una, BOOOOORING! Luge nga eh sabe ko. Haha. Pero nag-enjoy kami sa mejo pahuli ng part. SOLB!
Past 10 na natapos ang movie. Sarado na ang mall. Hinanap namin ang main entrance kasi dun ako sasakay ng bus na Lawton para makauwi. Ang nakakalungkot lang na part, WALA NG BUS. Wala na akong alam na ibang way para makauwi. Sabi niya sa Alabang na lang daw ako sumakay ng Lawton na bus. Kaya ayun, nagpunta kami Alabang. Tinuro niya sa'kin kung san siya nag OJT kaso nakalimutan niya ituro sa akin ang ATC.
Eto na. Bumaba na kami ng jeep. Nasa Alabang na kami. Habang patawid, he grabbed my hand. Kala ko bibitawan niya din after pero hindi. :"""> (Pwede kiligin?) Nag over pass kami, sabi ko, "Ganto pala hitsura sa baba." Tapos tawa lang siya. Never been to Alabang kasi. Sorry ha?
Nag-abang kami bus.Halaaaa. Yung bus na LRT, kakaalis lang. Di ko naabutan. Nag-abang ulit kami. Puro Cubao na bus at Pasay na Jeepneys ang andun. Natakot na ko. Baka hindi ako makauwi. Pero abang pa din kami. Sabi ko pa last na, pag wala mag jeep na ko. Ayaw niya pa kasi ako lang laman ng jeep, mas nakakatakot daw. Ayoko din kasi talaga mag jeep at mag bus na ang baba ko ay Pasay kasi sasakay pa ko jeep pa-Taft. Eh dadaan yun ng Cartimar, NA-TRAUMA na ko dun eh. :(
Sabi ko sa sarili ko, kelangan ko na makasakay kasi baka wala na siyang masakyan na shuttle. Eh sa Laguna pa siya uwi. :( Nag-suggest ako na mag-taxi na lang ako para mas safe. Ayaw niya kasi uto-uto daw ako. Baka daw utuin lang ako ng driver. Haha. Eh nung wala na talagang choice, yun na talaga last resort eh kaya nag-taxi nko pauwi.
Tinex niya ko laman ang plate number ng taxi na sinasakyan ko. Tandaan ko daw. Mabaet si kuya taxi driver na nasakyan ko. Ang daldal ko kasi hindi ako sanay mag taxi mag-isa. TAKOT AKO IN SHORT. Sabi ni kuya, bakit daw ang layo ng narating ko. Sino daw ung kasama ko. Ano daw ginawa ko Southmall. Bakit daw napunta ako Alabang. Haha. Edi kinwento ko sa kanya. Haha. Echosera si Kuya eh.
Natawa ako sa comment ni Kuya Driver "Bagay kayo nung kasama mo."
12:28 AM nung nakauwi na ko. Hintayin ko sana siya makauwi, kaso sobrang antok at pagod na ko kaya nakatulog na ako agad.
T'was a nice movie date indeed. Mauulit pa to hindi ba?
Sunday, April 22, 2012
Just A Kiss
Lay down in bed beside me.
Stare at me all you want.
Hug me tight. In your arms I feel warm.
Kiss on the forehead. Kiss me goodnight.
Kiss me slowly. Kiss me gently.
Hold my waist. Slowly breathe to my neck.
Whisper to my ears the words I've been wanting to hear.
Kiss me with love baby. Pure love oh please.
Saturday, April 21, 2012
Scar
April 10, 2012
While walking at N. Garcia Street in Makati together with other employees who were rushing to go to work on time. All of a sudden, stupidity come into me. NADAPA AKO. (Laugh all you want. I don't care.) Got a bruise on my right knee at pilay ang left foot ko. I was limping all the way to the office.
Because of the way I walk, they started asking. When I told them what happened, they all laughed at me and said "TANGA MO." Natawa na lang din ako sa reaksyon nila. It's true naman din kasi. Imagine, 21 y/o nadadapa pa? Try to think of it. Haha.
While walking at N. Garcia Street in Makati together with other employees who were rushing to go to work on time. All of a sudden, stupidity come into me. NADAPA AKO. (Laugh all you want. I don't care.) Got a bruise on my right knee at pilay ang left foot ko. I was limping all the way to the office.
Because of the way I walk, they started asking. When I told them what happened, they all laughed at me and said "TANGA MO." Natawa na lang din ako sa reaksyon nila. It's true naman din kasi. Imagine, 21 y/o nadadapa pa? Try to think of it. Haha.
This was taken from the day the incident happened. EWW? Yeah right! Haha. >:))
After some time, this will turn into a scar. A scar that I will never let stay there for the rest of my life. But the experience and the katangahan I got from having that scar will always be remembered. Lesson learned.
Chances
We are living for chances. But please oh please, don't blew every chance you are getting. You'll regret every chance you didn't take. Be a risk taker!
Thursday, April 19, 2012
Do this often
“There is no weapon in the feminine armory to which men are so vulnerable as they are to a smile.”
― Dorothy Dix
Wednesday, April 18, 2012
125/150
Got myself a new eyeglasses. I was told by the Ophthalmologist last 30th of March that I really need to wear glasses.
125/150 ang grado ng aking mga mata. Mataas na ba? Feeling ko hindi. :)
When I got to wear the glasses, laking pagbabago lang sa paningin ko. Ang linaw linaw na ng lahat. Ngayon ko tuloy na-realize na sobrang labo pala talaga ng mata kaya siguro hindi ko nakita na hindi kami para sa isa't-isa at napaka-labo ng future namin together. Haha. Me ganun? Joke lang.
Will wear this lage na. Pero ayaw ko sanayin sarili ko na dumepende sa salamin na iyan. Hassle eh.
Tuesday, April 17, 2012
Pagsalo
Kung tuluyan man akong mahulog sa iyo, Ayos lang. Kampante akong andyan ka para saluhin ako.
Monday, April 16, 2012
Back to basics.
Nung unang panahon. Nung uso pa ang puppy love. Ang standards ko talaga kung bakit ko gusto ang isang tao ay kung meron siya ng mga katangiang ito:
1. BALLER - Lahat naman yata ng kababaihan mabilis ma-attract sa taong ganito. Hindi ba?
2. HEIGHT IS A PLUS - Di katangkaran pero yung mas matangkad sa akin. Aba'y natural. Sa liit ko ba namang ito. :)
3. MAPUTI - Kasi morena ako. Para maiba naman. Diba?
4. SIMPLE PERO MAY DATING - May angas kumbaga. Ewan ko. Basta mga ganung tipo ang gusto ko.
5. SKATER - Kasi ang una kong crush, nag-skate. Siya tuloy naging basehan ko. Tsaka ang angas ng marunong nun. Kakaiba yun eh. Kakaunti lang ang mga taong ang hobby o sport ay ganun.
6. BAD BOY IMAGE - This is a major turn on! Yung bad boy yung image niya pero pagdating sken MABAET at SWEET siya. :"">
Ang simple lang ng standards ko hindi ba? Bumabalik sa ganyan ang mga tipo ko ngayon. Di ko alam kung bakit. Siguro kasi ever since yan talaga, nasanay lang akong i-appreciate ang bagay na meron ako kasi sila ang nasa harap ko.
1. BALLER - Lahat naman yata ng kababaihan mabilis ma-attract sa taong ganito. Hindi ba?
2. HEIGHT IS A PLUS - Di katangkaran pero yung mas matangkad sa akin. Aba'y natural. Sa liit ko ba namang ito. :)
3. MAPUTI - Kasi morena ako. Para maiba naman. Diba?
4. SIMPLE PERO MAY DATING - May angas kumbaga. Ewan ko. Basta mga ganung tipo ang gusto ko.
5. SKATER - Kasi ang una kong crush, nag-skate. Siya tuloy naging basehan ko. Tsaka ang angas ng marunong nun. Kakaiba yun eh. Kakaunti lang ang mga taong ang hobby o sport ay ganun.
6. BAD BOY IMAGE - This is a major turn on! Yung bad boy yung image niya pero pagdating sken MABAET at SWEET siya. :"">
Ang simple lang ng standards ko hindi ba? Bumabalik sa ganyan ang mga tipo ko ngayon. Di ko alam kung bakit. Siguro kasi ever since yan talaga, nasanay lang akong i-appreciate ang bagay na meron ako kasi sila ang nasa harap ko.
Friday, April 13, 2012
Ngayon
Ngayon, medyo wala ng sakit.
O kahit konting kirot man lang.
Ngayon, masasabi kong papalapit na ko sa liwanag na natatanaw ko sa dulo.
Gusto ko ng takbuhin ang daang ito.
Pero ayoko paka-siguro.
Gusto kong iwan ito ng walang marka.
Markang makakapagpaalala ng lahat.
Para sa pagtanaw ko sa nakaraan,
Wala na kong maramdaman.
Monday, April 9, 2012
All about him.
I love your eyes. I melt when they look at
me.
I love your lashes. I wish I have them.
I love your face. Such an angel sent for me
from above.
I love your ears. My voice is the only
sound it wants to hear.
I love your smile. I fall even more.
I love your arms. I can forever lean on
them.
I love your hands. And the way it holds
mine.
I love your shoulders. It catches every
tear that fall.
I love your chest. My name is printed
there.
I love your heart. I’m the reason why it
beat.
I love your feet. ‘Coz it walks together
with me.
I love your unique approach on good morning
and good night SMS.
I love your ideas about life and the things
that matter.
I love your random and never ending I love
you’s.
I love your kiss in the forehead and to my
hands as well.
I love it when it doesn’t take you decades
to reply.
I love it when we hunt beautiful ladies in
the city.
I love it when you compliment me, but I
don’t really believe you.
I love it when you remind me to eat on
time.
I love it when you ask me to listen to a
certain song, because the lyric says it all.
I love it when you sing me a song, because
it’s my favorite.
I love it when you give me a phone call,
just to sing me a whole song with the whole band helping.
I love it when you open the door for me. I
feel like a princess.
I love it when you don’t complain when I
punch your arms.
I love it when you listen to my non ending little
drama.
I love it when you appear in front of me in
just a single SMS.
I love it when you accompany me just to buy
some girly stuff.
I love it when you go with me to meet with
my friends.
I love it when you pay attention to my
“kwentos”
I love it when you squeeze my hand a little
tighter.
I love it when you say “please”.
I love it when you say “I love you” though
you only get “haha” or a smiley as a response.
I love it when you wait for me at work for
hours just to take me home.
I love it when you fetch me from a friend’s
house at 3’oclock in the morning to take me home.
I love it when you bond with my brothers
and friends.
I love it when you support every decision I
make in my life.
I love it when you push me to do something
that will surely make me happy.
I love the feeling when we argue.
I love the feeling you have for me.
I love the feeling of being important.
I love the feeling of security with you.
I love the way you make me feel.
Lahat tayo may kanya-kanyang dahilan.
Ang taas ng
expectations ko sa lahat ng bagay. Sabi nila “Wag na wag ka mageexpect, iwas sakit na din sa huli.” Paano mo maiiwasan mag expect kung sa buong
buhay mo ito na ang bubuo sa pangarap mo? Paano kung lumaki ka sa pamilyang ang
taas ng expectations sa iyo? Paano kung nasanay ka na sa expectations ng mga
tao sa paligid mo? Hindi ba, aasa ka
din? Di maiiwasan yun. Hindi ba? Maaaring malilimitahan pero ang hindi
pagexpect? Aba
teka, ibang usapan na yata yun.
Pagdating sa LOVE,
dito napakataas ng expectations ko. Ito kasi ang alam kong libre pero masarap. Pag ito kasi naramdaman mo, hindi mo iisipin ang sakit na maaari mong
maramdaman kaakibat ng mapanlinlang na pakiramdam na ito. Hindi naman
siguro ako nagiisa. Hindi ba? Bakit nga ba nagagawa natin magexpect sa love?
Nilista ko ang mga dahilan. Ito ay base sa aking karanasan.
(1) Disney.
90’s kid ako. Usong uso ang Disney noon. Sa mga palabas nila, puro masaya ang
tema dahil na din sa target audience nila na mga bata tulad natin.
(2) Fairy
Tales. These were my sleeping pills when I was young. Hanggang ngayon
nga nakatago pa din ang mga fairy tale books ko eh. Lahat naman tayo diba? Ito
siguro ang favorite toy natin nung mga bata tayo bukod sa “barbie”. Dba girls?
Lumawak ang imagination natin dahil dito. Pinangarap natin maging prinsesa at makita
si “Prince Charming” na kahit kalabanin ang dragon, gagawin niya
makasama/maligtas tayo. Dito tayo una naniwala sa mga katagang “Happily Ever
After”
(3) Romance
Movies. Puro “made believe” ang istorya. Sa bagay, kung ako din naman
gagawa ng pelikula, sisiguraduhin kong maganda ang ending kasi ito na nga lang
ang stress reliever ng mga tao eh. Aalisin ko pa bas a kanila yun? Pero kung
broken hearted ka, tapos manunuod ka nito, aasa ka talaga na sana ganoon din ang maging ending niyo. Hindi
mo maiiwasan na gumawa din ng sariling pelikula sa utak mo na ikaw ang bidang
karakter. Ikaw na ang gaganap na direktor at ang writer mangyari lang ang
inaasahan mo.
(4) Fatherly
love. Ito na siguro ang pinaka realistic na dahilan. At ito na din
marahil ang huling dahilan na maililista ko dito. Lumaki akong hindi ko ito
naramdaman. Pero hindi ko sinisisi ang tatay ko kung bakit ako ganto. Kaya ang
swerte mo kung naranasan mo ito. Pero alam kong mas mataas expectations mo kung
naramdaman mo yan. Alam ko. Ako ngang hindi nakaranas, napakataas na ng
expectations. Ikaw pa kaya? Silla yung taong walang takot iparamdam sa atin
kung gaano nila tayo kamahal. Mga taong willing mag sakripisyo para sa atin.
Sila yung ayaw na ayaw tayong nakikitang masasaktan. Ayaw makakita ni isang
patak ng luha sa ating mga mata. Ang mga tatay natin ang gumaganap na “Prince
Charming” sa totoong buhay eh. Nagiging hari lang sila pag dumating na ang
nakatakdang “Prince Charming” para sa atin.
Sa totoo lang, di
ko talaga naisip yung 4th reason na yan eh. May nakapagsabi lang sa
akin na kung bakit ako ganto ay dahil never kong naranasan ang pagmamahal ng
isang ama. Na uhaw na uhaw akong maramdaman yun. Ayaw ko man aminin sa
sarili ko na tama siya, pero kasi yun ang totoo.
May sari sarili
tayong dahilan. Meron at merong makakapansin ng kulang sa atin. Ano ba naman
kung tanggapin na lang natin. Hindi ba? Ikaw? Ano ang mga rason mo? Bakit ka
nageexpect?
OUVST
You were my childhood crush.
I really do admire you a lot that time.
I can still remember, your name was my
friendster’s password.
When I grew up, the admiration I felt is
still there.
I was saddened by news, my friend and you
are together.
I have to stop admiring you, I told myself.
We always saw each other somewhere here in
this place.
The way you say hi and say my name with a
smile, made my heart beat a little bit faster.
We then exchange numbers but seldom talk.
Shit happens, we lost contact.
But we do talk online. It’s once in a blue
moon conversation.
What we had was mere friendship. No malice.
I told you, I stopped liking you.
And I guess, you never knew.
Now, when they talk about you, there’s
still something, a spark as they say.
I never really stopped liking you, I guess.
Now, we talked again. Purely talk.
My heart melts.
Confirmed! I still have a crush on you.
Mending a broken Heart
I’m no master in
this thing. To tell you frankly, I’m still in a process of healing. It’s been
what, hmm… 1 month, 1 week and 8 days since my first heart break. Oh yes! I’ll
consider this my first heart break. I never knew it would be devastating as
this. I feel like crap and useless. This feeling is tragic. The pain, it’s
killing every part of my body. Call me “Over Acting” but, it’s damn TRUE!
Nagulat at natawa ako nung nakita kong 1
month pa lang pala ang nakakalipas. Napakabagal umusad ng panahon. I felt ‘twas
ages! But I am super proud for myself. 1 month of not talking to your supposed
to be lifetime partner, no news about him, it’s HEARTBREAKING. Pero nakakaya ko
gamit ang sarili kong mga paa hindi dahil may kahawak kamay ako. Nakakaproud
diba?
I’ll be giving you reality tips right? Yung
makatotohanang tips at makatotohanang dahilan kung bakit kailangan mo ito
gawin.
(1)
Cry. It’s not a sign of weakness. Sige lang.
Iiyak mo yan. Bukas makalawa, mapapagod at magsasawa ka din tapos titigil ka na.
YEEEY!
(2)
No connections allowed. Delete/Block him
in all social accounts you have. Help yourself a little dear. Blocking him is
the first step to moving on. You just gave yourself a favor. Kung immune ka na
masaktan, edi parusahan mo pa lalo sarili mo sa maaari mong makita mo wall nya,
sa timeline nya o sa dashboard nya. Pero kung gusto mo talaga mag move on,
gawin mo to. Napakasimple pero swabeng swabe ang pakiramdam sa huli.
(3)
A small amount of bitterness is healthy. Wag ka mahiya
kung bitter ka. Nasaktan ka eh. Natural na yan after break ups. Diyan kasi
natin nailalabas ang sakit na naranasan natin eh at kadalasan tuwa na din kasi
alam nating ginawa naman natin ang lahat hindi ba? Minsan dito pa tayo
nagigising sa katotohanan at sasabihin na lang natin “Buti na lang natapos na” Pero please lang, DI USO ANG BITTER
FOREVER. TATAWANAN KA NIYA. SWEEEAR!
(4)
New blog. If you have an existing blog, pero alam
niya, (PAST MO) try making a new one. Dito mo ilabas ang hinaing mo. Wag sa
facebook o twitter o tumblr, baka ibalita sa kanya eh. Ayaw mong makita ka
nilang nasasaktan diba? Eh dito safe ka.
(5)
Be with FRIENDS. Minsan talaga nagsasawa na sila
payuhan ka eh. Nakikinig ka nga di mo naman iniintindi. Magkaiba yun. Kung may
masabi man sila, para sayo yun. Nang magising ka na sa kahibangan mo. Gumising
ka kapatid! Niloko/iniwan ka na, tama na! Wag kang TANGA.
(6)
Shoooooot! OO! ALAAAAAAAK! Makakalimot ka kahit pano.
Sa saliw ng musika sa bar, tawanan sa paligid. Kelangan mo yan. Wag ka
magmukmok sa sulok ng kwarto mo at mag emo. Umuwi ka ng umaga pero wag ka
magpakawasted. Hindi yan maganda. Make new friends. Socialize. Buksan mo ang
pinto ng mundo mo. Silip ka at lumabas ka, baka magustuhan mo. Sasaya ka dito
kapatid.
(7)
Say no to love songs and to “YOUR SONGS”. Turn your ipod to
shuffle. Pag narinig mo yung kantang makakapagpaalala sa kanya, don’t hesitate
to tap “next” Wag ka mag emo sa jeep o habang naglalakad wala ka sa music
video. Yung mga pang tugs tugs tugs na songs pakinggan mo. Iupdate mo din
playlist mo kasi malamang lahat yan, siya maaalala mo.
(8)
CareLess. Kung may marinig o malaman ka man na
balita tungkol sa kanya, WAPAKELS na dapat. Oo, mahirap. Pero pre nakakausad ka
na eh. Gusto mo ba ulit magsimula sa simulang simula? Sasayangin mo effort mo
sa pag iwas na ginawa mo noon? Sasayangin mo pera na pinanginom mo? Sasayangin
mo lahat yun? Magising ka ngaaa! Konyatan kita eh!!!!
(9)
Stop daydreaming. Di naman kasi 24/7 ang mga
kaibigan. May oras talaga na magiging magisa ka. Maiisip mo din talaga siya.
Pero natural na yan. Naguumpisa ka pa lang eh. Pero ang pagdedaydream na
babalik siya kasi mahal ka niya. Na kakausapin ka nya. Hay nakooo! Isipin mo to
ah, In the first place, kung mahal ka niyang talaga, di ka nya dapat iniwan at
kung magtetext man siya sana
noon niya pa ginawa diba? Gumising ka teh! Nahimbing kna yata sa pagkakatulog
mo.
(10)
Keep yourself busy. Effective to sa
paglimot. Pero wag mo naman abusuhin ang katawan mo kakatrabaho o sa pagka busy
mo. Uso magpahinga at matulog.
(11)
Unwind. Punta ka Tagaytay.
Laguna. Batangas. Maghanap ka ng bagong view. Makakatulong sa’yo yan. O kung
medyo kapos sa budget, magshopping ka sa mall. Isang best stress reliever yan. Engage
yourself in a fun filled activity. Yung bago hindi yung may memories kayo.
(12)
Let the good vibes in. Kelangan ma outnumbered
ng good vibes ang bad vibes na nararamdaman/nararanasan mo. And let them
multiply.
(13)
Smile. Whether you possess that perfect smile or
not, SMILE A LOT. Malay mo bang kaharap mo na pala si Mr. Right dba? Sisimangot
ka pa ba?
(14)
Feel good about yourself. Magrereflect sa
aura mo ang iniisip mo sa sarili mo. Magpaganda ka pero wag mo gawing coloring
book ang mukha mo sa kapal ng make up ah? Yung sakto lang.
(15)
Pray. Seek God. Ito ang pinakaimportante sa
lahat. Magtiwala ka sa plano
niya para sayo. Alam niyang makakayanan mo yan.
Sabi nila the best way is to love yourself
first, GIVEN na yun. Pero paano natin mamahalin ang sarili natin kung wasak pa
tayo hindi ba? It’s better to pick up the broken pieces first and try to make
it whole again. Be the master of our hearts.
Hindi ko sinasabe to para sundin niyo. Na
sa inyo naman yan eh. May iba iba tayong coping mechanism sa heartache pero ang
determinasyon malagpasan ito, ang pagkakapareho natin. Sana ang mga coping mechanism na ito will
bring out the best in us hindi ang ikasisira natin o ng buhay natin.
Good Luck to our journey in mending our
hearts. Keep your head up ladies! Kaya natin ‘to! AJA!
Blank.
Sitting in bed. Staring at trees outside my
window.
Widely awake. But my thoughts I guess are still
asleep.
Been typing a lot of words to blog. But
nothing good comes out.
Questions running through my mind. Does it
really need to be answered?
Where do I need to go? Do I really need to
leave?
Am I not good enough? What is it more to
take to be considered good?
Where and when it all did go wrong? Where
did all the efforts go?
What more to do? When will this fade?
I know the answers. I’m just afraid to face
it.
It’s a risk. It’s a big thing.
Are you willing? ‘Coz I am not.
It’s not being weak. It’s just being real.
Worth feeling. Worth having.
Tell me I deserve this. The love you have for me.
Show me I am worth it. ‘Coz you know that
nobody else is.
Friday, April 6, 2012
Sariling Sikap
Ang sarap sa pakiramdam ang nakakausad ka na gamit ang sarili mong mga paa hindi dahil may kahawak-kamay ka.
Tuesday, April 3, 2012
You Got Me
Kiss on the forehead, I now appreciate.
The way you stare, I can't take.
Your touch lingers all over me,
I can feel it in my sleep.
Your hug, it's tight and warm.
Got the feeling of safe and sound.
The smell you got, it's stuck on me.
The sound of your laugh, is forever on repeat.
It's my new favorite music.
Subscribe to:
Posts (Atom)